Hartzaken ~ Matters of the
Heart
Zoals onderschreven in het vorige artikel, lees je nu het
vervolg op mijn belevenissen en ervaringen van het schrijven van De Reis naar
Huis.
Een half jaar is voorbij
gevlogen! Een periode van bezinning, bezieling en beklijven. Na de intense
studieperiode, die ik in het stuk hiervoor genoemd heb, volgde een geruisloos
lawaai in mijn hoofd. Oorverdovend; dansende letters, paragrafen, proppen
papier in de prullenbak, vele inktpatronen in mijn vulpen en stormen van
beelden, soms wel - soms niet te begrijpen. Dit geruisloos lawaai drong door in
mijn hart, waarop ik me regelmatig heb afgevraagd waar het allemaal goed voor
was.
‘Natuurlijk is het ergens goed voor’, hoopte ik stilletjes
en liet me meedrijven op de stroom als een vallend blad in de herfst. De
lentezon trok me er doorheen.
Vele tranen, glimlachen, verzuchtingen en gelaten
opstandigheid later, gaf ik mijn weerstand op om terug te komen in de
werkelijke stilte. Het opgeven van de weerstand ging gepaard met beweging. Het
bewegen van mijn lichaam in dans en muziek.
Dansen op exotische muziek, waarbij het lichaam helemaal
los mag komen, gaf me de uitlaatklep (of was het een vlucht uit mijn hoofd?) om
het lawaai te verstommen. Heerlijk!
En mijn eerdere ervaring met het bespelen van een harp
stak de kop op. Nu was het tijd om ook hiermee een handvat te creëren voor het
laten bezinken van een tumultueuze periode en zowaar kwam er spontaan een
minstreel harp op mijn pad. Hoe kan het ook anders. Gretig begon ik de snaren
te bespelen en met deze vibratie, die mij zo eigen voelt, keerde de rust in
mijn hart terug. De liefde, de passie en de vreugde van alleen maar zijn.
Nu, genietend van dit alles, komen ook de juiste woorden
op papier en daarmee de ommekeer naar het werkelijke verhaal. Resulterend in
het creëren van de proloog en deel 1.
In ieder geval kan ik weer gewoon de pen op het papier
zetten, waarop die vervolgens (opnieuw) vanzelf met mij aan de haal gaat….
~
As endorsed in the previous
article, you will now read the follow-up to my experiences of writing The
Voyage Home.
Half a year has flown! A
period of reflection, inspiration and endurance. After the intense study
period, which I mentioned in the previous blog, a silent uproar followed,
filling up my head. Deafening; dancing letters, paragraphs, stuffing paper in
the trash can, many ink cartridges in my fountain pen and a storm of images,
sometimes very and sometimes not understandable. This noise-free uproar broke
through into my heart, which made me regularly wonder what it was all good for.
Of course it’s good for
something, I quietly was hoping, and let myself float on this stream like a
falling leaf in the fall. The spring sun drew me
through.
Many tears, smiles, sighs,
imperturbability and rebellion later, I surrendered to return to the real
silence. Rescuing this resistance was accompanied by movement. Moving my body
into dance and music.
Dancing to exotic music,
where the mind can be completely detached, gave me an ‘exhaust valve’ (or was
it flight from the mind?) to dumb the noise. Wonderful!
And my previous experience
of playing a harp hit me as well. Now was the time to create a handle for
settling a tumultuous period and, sure enough, a minstrel harp appeared on my
path. How could it be something else! Eagerly I started to play the strings and
with this vibration, which feels so me, the peace in my heart returned. The
love, the passion and the joy of being.
Now, enjoying all this, the
right words come to paper and therefore the turnaround to the actual story.
Resulting in creating the prologue and part 1.
In any case, I can simply
put the pen onto paper, which (again) automatically takes me to a different
world....
She® With Love ღ
Posts
