Posts
Vanmorgen werd ik wakker met jullie lezers in mijn
hart en voelde dat een update van het schrijfproces, na een hele tijd stilte,
vervolg mag krijgen. Een aantal hebben me de vraag hiervoor al vaker gesteld,
dus bij deze.
Steeds als ik ervoor ging zitten en bedacht wat ik
zou schrijven, sloeg ik het weer over. Ik kan eigenlijk alleen schrijven
wanneer dit vanzelf gaat, zonder erover na te denken. Wanneer het vanbinnen
stroomt en ik niet naar woorden hoef te zoeken. Woorden die me ingegeven
worden…
Het schrijven van een boek is niet zo simpel,
zeker als het hele verhaal er eigenlijk al is en je het van binnen uit onder
woorden gaat brengen. Natuurlijk kun je het dan gewoon zo opschrijven, maar ik
wist dat het een bepaald genre zou worden, een fictie verhaal.
Tja, toen kwamen er ineens bepalingen in de vorm
van schrijfregels, stijl, woordkeus, drama, enzovoort op me af en werd ik
uitgedaagd mijn woordenschat in het Nederlands en Engels verder uit te breiden.
Dat leidde in het begin tot kleine artikelen en
boeken lezen en resulteerde tot op vandaag in volledige studies Narratologie,
Dramatologie, Mythologie etc. Een flinke kluif. Maar blij dat ik eraan begonnen
ben, want het heeft me veel verdieping van het verhaal, en dus ook mijzelf,
gebracht.
De zomer en herfst van vorig jaar gingen daardoor
erg snel voorbij en via een drukke decembermaand rolde ik zo het nieuwe jaar
in. Donkere winterdagen waarop ik vreselijk het buitenlicht mis, het bruisende
‘buiten leven’, geroezemoes van mensen om me heen en de zon op mijn werk en
gezicht.
Langzaamaan kleuren de dagen in januari weer
lichter en met een paar keer zonnebank voel ik me weer wat meer naar buiten
gericht. Niet meer zo strak met de neus in de studieboeken.
De studietaak heeft me eigenlijk ook wat van m’n
stuk gebracht. Zoveel nieuw wat eigen gemaakt mocht worden. Van het opnemen van
vormen, woorden en techniek naar inzicht en van inzicht naar vertaling in
verhaal…
Nog steeds loop ik rond met vragen; wat wordt de
proloog; hoe verdeel ik de aanzienlijke verhaallijn over drie delen; eindig ik
deel 1 als afzonderlijk te lezen verhaal of eindig ik die met een cliffhanger;
vertel ik het verhaal vanuit de verschillende karakters of alleen de
hoofdpersoon. Ik weet dat een aantal van de vragen gaandeweg wel beantwoord worden,
maar sommige moet ik toch echt van tevoren weten om er een zinnig verhaal van
te maken.
Dit houdt me tot op de dag van vandaag bezig en er
gaat geen dag voorbij waarop ik me hiervan los kan maken. Nee…het wordt nu ook
weer niet een obsessie…. maar het komt in de buurt volgens mij. Gelukkig zijn
er mensen om me heen, of ik zoek ze op, die me ook even op andere gedachten
brengen.
Wordt vervolgd…
~
This morning I woke up with you readers in my heart and felt that an update of the writing process, after a long time of silence, could be continued. Some asked me the above question more often, so here it is.
Whenever I get sat down and thought about what I would write, I let it pass again. I can really only write when it creates on it’s own, without thinking about it. When it flows inside and I do not have to search for words. But write from words that are given to me ...
Writing a book is not that simple, especially if the story actually is already there, and you will have to bring it from the inside out into words. Of course you can write it just like that, but I knew it would be a particular genre, a fiction story.
Well, suddenly came provisions in the form of writing rules, style, word choice, drama, and so on to me and I was challenged to expand my vocabulary in Dutch and English even further.
This resulted in the start of reading small articles and books and resulted to date in complete studies narratology, drama, mythology etc. A real bear. But glad I did, because it brought a lot of depth for and in the story, and thus to myself.
The summer and autumn of last year went by very quickly and after the busy month of December I rolled into the new year. Dark winter days when I terribly missed the outside light, vibrant 'outdoor living', buzz of people around me and the sun on my work and face.
Slowly days carry lighter colors and I feel a bit more outgoing with a little sun in January. Not so tight-nosed in books.
The study task actually brought some turmoil within myself. So much new to make my own. The inclusion of forms, words and technical insight and understanding to translate it into story ...
I still walk around with questions; what will be the prologue; how will I divide the significant story into three parts; do I end Part 1 to read as a single story or will I end it with a cliffhanger; do I tell the story from the perspective of different characters or just the main character. I know, some of the questions progressively will be answered, but to some I must really know the answer in advance to make a sensible story.
This keeps me busy up to the present day and not a day passes in which I can release myself of this. No ... it is not becoming an obsession ... but it comes close. Fortunately, there are people around me, or I'll look them up, bringing me a little change of mind.
To be continued ...
She®
With Love ღ
