Posts
Soms schiet ik hardop in de lach...zowel om mezelf als om een rare kronkel in het verhaal. Wanneer dit gebeurd op een terrasje of zo, kijken mensen me verbaasd maar begripvol aan. Blijkbaar werkt het aanstekelijk, want ze doen spontaan mee.
Bijzonder mooi is, dat tijdens een samenzijn met mijn zoon of een vriendin of vriend, ze enthousiast reageren wanneer ze horen waar het boek over zal gaan. Zelfs bereid het te lezen. Dat conformeert opnieuw dat ik geen onzinnige dingen aan het doen ben en haalt alle twijfel weg.
Het onderzoeksmateriaal wordt intussen een flinke stapel!
Vragen als 'hoe zet je een verhaal in een bepaald genre in elkaar', 'hoe werkt een verhaallijn' dienen zich aan en gaandeweg wordt de lijst met vragen langer.
Het lukt echt niet meer zonder pen en papier op pad te gaan en loop ik de stad in met een, tot schrijftas gebombardeerd, handig Nivea tasje. Op zeker moment wordt die wel erg zwaar! Tablet, readers, schrijfblok, stapel notities en het onderzoeksmateriaal meezeulend, in een voornemen op de tablet te gaan schrijven, blijkt niet meer te doen. Als oplossing bedacht ik een grotere tas mee te nemen, op wieltjes!.... hahaha.
Realiserend dat ik letterlijk en figuurlijk teveel met me meedraag.
Op het terrasje lees ik na wat ik het laatste half uur geschreven heb.
...appels, peren, brood, boter....
'Oh ja, dat zijn de boodschappen die ik wilde halen'.
Met een frons sluit ik m'n schrift en reken de koffie af. Tijd om iets anders te gaan doen!
Eenmaal weer met de benen stevig op de grond, onderneem ik de tocht naar de winkel...
~
Sometimes I suddenly laugh out loud... about myself or a strange twist in the story.
When this happens on a terrace or so, people look puzzled at me but understanding. Apparently it works contagious, because they spontaniously take part.
Particularly nice is, that during a gathering with my son or a friend, they respond enthusiastically when they hear about the book. Even willing to read it. It confirms again that it is not nonsense what I'm doing and removes all doubts.
The study material is getting into a huge pile!
Questions like "how do I write a story into a certain genre", or "how to construct a storyline" are emerging. And gradually the list of questions grow longer.
I can't really do without pen and paper going out and I walk the city with a, bombarded as a writing case, convenient Nivea bag. Which at one point becomes very heavy! Tablet, readers, stack of notes and research material carrying about, with intention to write on the tablet, is impracticable. The solution I came up with is to take an even lager case... on wheels!...hahahaha.
Realizing that I literally carry too much with me.
On the terrace I read back what I've written the last half hour.
...apples, pears, bread, butter....
Oh Yeah, those are the grocery's I wanted to get.
With a frown I close my notebook and pay for the coffee. Time to do something else!
Once I have my feet firmly on the ground, I undertake the trip to the store...
She® With Love ღ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten