Posts
De herfst diende zich aan.
Alleen de stukjes voor het magazine bleef ik schrijven. Via via melde zich nog een andere uitgever voor advertorials in een informatieblad, die met liefde vorm kregen.
Consulten die ik sporadisch gaf, werden talrijker en intenser en liet me gewillig meenemen in het verhaal van anderen.
De herfst en winter, die voor mij toch al een naar binnen keren inhoudt, kregen een vorm van verwerking. Regelmatig nam ik de pen weer ter hand en begon met het teruglezen van wat ik geschreven had. Daar bleef het meestal bij, los van een enkel woord. Naarmate de intensiteit van de consulten verhevigde, raakte ik uit de flow van het schrijven.
Niettemin waren het gezellige tijden van consulten, veel koffie, lekker eten, lachen, huilen en muziek.
Toch bleef al die tijd het schrijfwerk me aanstaren en de innerlijke druk om te gaan schrijven voerde ik op. Tegen kerst en oud en nieuw wist ik dat het tijd werd verder te gaan. Stukjes schrijven voor de magazines voelde niet meer zo goed en bracht ik tot een einde. Rondkijkend in de woonkamer, rijpte het plan voor een goede schrijfplek. Tja? Waar voelde het goed? Op een avond zag ik vanuit mijn ooghoek een statige doch zwijgende bureaulamp, die ik al jaren had genegeerd en als oud vuil in een hoek uit had staan.
Vanuit een andere hoek van de kamer lonkte met een knipoog een, tot bergplaats gebombardeerd, bureautafeltje, die met een kromme rug de onzinnige last droeg.
Ze smeekte erom verlost te worden van die troep!
Ik ging rechtop zitten en vond het huwelijk tussen die twee wel wat. "Sleep me voor het raam", schreeuwde het tafeltje. Mezelf van de bank rukkend, deed ik wat ze me had bevolen, borg de rommel op, installeerde de lamp, een stoel en het schrijfwerk en....voilà, een schrijfplek was geboren.
Nu nog het schrijven weer oppakken!
~
Fall presented itself.
Only the pieces for the magazines I kept writing. Through other sources another publisher asked for advertorials in a booklet, which I created with love.
Consultations, who would take place sporadically, got more numerous and more intens and I was willingly taken in the stories of others.
Fall and winter, which represent a turning inward anyway for me, were a form of processing. I regularly took the pen in my hand and began reading back what I had written. It usually stayed that way, apart from a single word. As the intensity of the intensified consultations grew, I got distached from the flow of writing.
Nevertheless there were pleasant times of consultations, lots of coffee, excellent food, laughter, crying and good music.
All the while the writing remained to stare at me and I boosted the inner pressure to write on. At Christmas and Newyears I knew it was time to move on. The pieces of writing for the magazines didn't feel as good anymore and I brought that to an end, just as the consultations. Looking around the living-room, the plan matured for a good writingplace. Well? What felt good? One evening I saw from the corner of my eye a stately but silent desk lamp which I ignored for years. It looked like dirt and had been standing in a dark corner. From another corner of the room staring with a wink, bombed to shed, an office table, which bore4 the senseless burden with a curved back.
She begged for it to be rid of that shit!
I sat up and approved of the marriage between those two. "Drag me to the window", shouted the table. Myself jerking of the couch, I did what they commanded me, cleared the mess, installed the table, lamp, chair and writing and .... There! a writing place was born.
Now to pick up writing again!
She® With Love ღ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten